Rozliczenia międzyokresowe kosztów (dalej: RMK) mają w księgach rachunkowych dwa oblicza: rozliczenia czynne i rozliczenia międzyokresowe bierne. Jeśli koszty dotyczą przyszłych okresów sprawozdawczych – należy je ująć jako tzw. czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów (art. 39 ust.1 UoR). Dzięki stosowaniu czynnych rozliczeń międzyokresowych można wiarygodnie ustalić wynik finansowy, w każdym (miesięcznym) okresie sprawozdawczym. Z uwagi na zasadę ostrożności czas dokonywania rozliczeń nie powinien być jednak zbyt długi. Czynne RMK to inaczej "koszty opłacone z góry", ponieważ koszt (często również wydatek), który powstaje w bieżącym okresie, odnosi się również do okresów, które nastąpią w przyszłości. Określenie "czynne" kojarzone jest z ujmowaniem czynnych RMK w aktywach bilansu, czyli inaczej "aktywowaniem" kosztów.
Prawidłowa ewidencja wydatków na prenumeratę czasopism
Jedną z najważniejszych zasad rachunkowości jest zasada współmierności przychodów i związanych z nimi kosztów, dlatego zdarzenia należy przyporządkować do właściwego okresu sprawozdawczego. Wydatki na tradycyjną prenumeratę ujmowane są jako koszty „Zużycia materiałów, paliw i energii” natomiast w przypadku korzystania z dostępu on Line ujmuje się takie nakłady jako korzystanie z „usług obcych”
Rozliczenia międzyokresowe czynne dotyczą nakładów, które dziś są ponoszone a które przyczynią się do powstania przychodów w przyszłości. Najbardziej klasycznymi przykładami RMK czynnych są:
-
Ubezpieczenia majątkowe, osobowe,
-
Opłacone z góry prenumeraty, czynsze,
-
Koszty remontów, które pozwolą na użytkowanie środków trwałych bez konieczności ponoszenia w przyszłości większych nakładów,
-
Przedpłacone świadczenia usług, które będą świadczyć dostawcy w przyszłych okresach,
-
Opłaty wstępne przy umowach leasingu operacyjnego, jeśli opłaty dotyczą kilku okresów sprawozdawczych,
-
Koszty reorganizacji jednostki,
-
Koszty reklamy i promocji, jeśli dotyczą one kilku okresów sprawozdawczych,
-
Koszty szkoleń pracowników,
-
Poniesione z góry prowizje, odsetki, dyskonta.
Część z wskazanych nakładów dotyczy podstawowej działalności operacyjnej (np. ubezpieczenia, czynsze, prenumeraty, remonty) część pozostałych zdarzeń (np. dyskonta, prowizje). Przyporządkowanie do odpowiedniej grupy determinuje sposób ewidencji tych rozliczeń. Oczywiście wpływ na to ma również przyjęty sposób ewidencjonowania kosztów ( np. czy zespół 4 czy 4 i5) oraz przyjęte indywidualnie zasady stosowania uproszczeń.
Czas rozliczania kosztów powinien być uzasadniony charakterem rozliczanych wydatków, z zachowaniem zasady ostrożności. Oznacza to, że koszty nie powinny być rozliczane w zbyt długim czasie.
Rozliczenia kosztów w czasie dokonuje się za pośrednictwem konta Rozliczenia międzyokresowe kosztów, w analityce Czynne rozliczenia międzyokresowe. Po stronie Wn tego konta ujmuje się koszty dotyczące okresów przyszłych, poniesione w danym okresie sprawozdawczym. Z kolei po stronie Ma księgowany jest odpis kosztów przypadający na dany okres sprawozdawczy.
Istnieje też możliwość jednorazowego za dany rok podatkowy rozliczenia kosztów. Jednak uproszczenie polegające na dokonywaniu jednorazowego odpisu kosztów prenumeraty ma zastosowanie w odniesieniu do wydatków pojedynczych i o niewielkiej wartości. Jeżeli oprócz kosztów prenumeraty jednostka poniosła również inne koszty z innych tytułów (na przykład ubezpieczenia, czynsze), które także mogą podlegać rozliczeniu w czasie, to łącznie wszystkie te wydatki odniesione bezpośrednio w koszty miesiąca, w którym zostały poniesione, mogą stanowić znaczącą kwotę i w wyniku zastosow
ania tego uproszczenia zniekształcić wynik finansowy jednostki. Dlatego też wskazane jest, przed przyjęciem do stosowania w jednostce uproszczeń w zakresie rozliczeń międzyokresowych kosztów, przeanalizowanie każdego wydatku podlegającego rozliczaniu w czasie oraz dokonanie oceny z punktu widzenia istotności w odniesieniu do wszystkich tytułów czynnych rozliczeń międzyokresowych w danej jednostce.
Zobacz także:
